De Turbón. Tweeduizend vierhonderd en tweeënnegentig meters boven zeeniveau. Het is een gezichtsbepalende en ongelooflijk grote klomp graniet die zich naar het zuiden iets heeft losgemaakt van de rest van de Pyreneeën. Vanaf vele kanten beheerst de berg het landschap en het uitzicht over de Ribagorza. Over het ontstaan van de berg doen vele verhalen en mythen de ronde. Zo zou het ooit de aanlandingsplaats van de Ark van Noach zijn geweest. Een andere legende verhaalt over de Goden van de Oudheid die de platte top van de berg gebruikten als smederij; ze smeedden er donder en bliksem. Ook zou de berg vroeger de troon zijn geweest van waaraf de enorme reus “Ome Granizo” (Ome Hagel) onweersbuien over de streek uitstrooide. Uit dit verhaal is het gezegde: “wolken boven de Turbón, regen in Aragón” ontsproten. In de streek staat de Turbón ook bekend als een “heksenberg”. Hoe dat komt wordt in het nabijgelegen Laspaúles in een themapark uitgelegd. De aanwezigheid van het Martelmuseum in Laspaúles geeft wel aan hoe men vroeger dacht over heksen. Het onherbergzame en geïsoleerde landschap van de Turbón bood bescherming en was een toevluchtsoord voor velen. Nu is de berg bestemming voor wandelaars en bergbeklimmers.
Het is 21 mei 2015. Een frisse, winderige, maar verder mooie en heldere dag dient zich aan. Tijd voor ons om de Turbón te gaan beklimmen. We gaan op zoek naar die heksen!

Het is heerlijk wakker worden in ons huis. Het warme lichaam ingesloten tussen een comfortabel matras en een ruw katoenen dekbedhoes. Alleen zijn met jezelf en een sluimerende bezigheid, nog half ondergedompeld in droomland. Het wakker worden als bezigheid kan in ons B&B in alle rust gebeuren en werkelijk tot in de perfectie uitgevoerd worden. Geen opstartend stadsverkeer, luidruchtige brommertjes en gillende ambulances door de straat. Geen ochtendradio van de buurman of het geklepper van de brievenbus. Niets van dat alles. Je draait je nog even om en voelt in je lichaam de wandeling van de dag ervoor weer even terugkomen. Nog nét geen spierpijn maar wat was dát mooi gisteren! Een mooie gedachte komt van heel ver weg binnen en een flauwe glimlach verschijnt. Omdat de luiken dicht zitten is het nog steeds aardedonker in de kamer maar je weet dat aan de buitenkant de zon er al is. Aan het gekwetter en gefluit van de vogeltjes te horen wel tenminste. Langzaam komen alle zintuigen tot leven. De geur van vers gezette koffie trekt door het huis en dringt je neus binnen. Weer een glimlach. Maar wacht eens... Ruik ik daar nu nog iets anders? Als mijn neus me niet bedriegt zijn dat.....het zal toch niet? Tijd om het bed uit te gaan!

“Casa Álamos” is de naam van ons huis én bedrijf. Een kleinschalig, gemoedelijk en gezellig Bed & Breakfast in het nietige gehucht Visalibons. In de prachtige landstreek La Ribagorza, het kloppend hart van de Spaanse Pyreneeën. Veel mensen hebben kennis van dat feit en nemen het voor lief. Dat vinden we leuk en dat is mooi. Maar toch zijn er met regelmaat mensen die iets meer willen weten over die naam. En dan vraagt men ons zaken als "Hoe zijn jullie toch op die naam gekomen?" of "Wat is een Álamo eigenlijk?" Natuurlijk nemen we dan even de tijd om een uitleg te geven; vaak gebeurd dat aan de gezamenlijke eettafel maar soms ook niet. Nu doen we het op ons blog.
Dit is een verhaal over een boom, een marketingbesluit en over Leonardo da Vinci.

Vlinderen is in Spanje mijn hobby geworden. Nooit eerder had ik oog voor de pracht, het nut en het fotogenieke van vlinders. Vrolijk door de luchten dwarrelend en van bloem naar bloem hoppend, tegelijkertijd ook nog nuttig werk verrichtend. In Nederland zag ik met grote regelmaat vliegen en ook had ik ze af en toe wel eens in de buik; maar hoe anders is dat nu! Dagelijks struin ik door de velden en kruip ik door de tuin, altijd de camera in de stand “macro” paraat. Niet zelden zit ik op de knieën of lig ik zelfs geheel plat op de buik in het veld. Alles uit de kast voor dat ene doel en dat ene moment. Die nieuwe en door mij tot dan toe nooit eerder geziene soort, een nóg betere of nóg mooiere foto of het vastleggen van iets wat ik nog niet eerder heb gezien. Dagvlinders.....nachtvlinders...macro´s en micro´s. Het is een wondere wereld.

Het klokje rond is er nieuws; vanuit alle hoeken van de wereld komt het gevraagd of ongevraagd tot ons. Of we willen of niet. Het mooie is nu ook nog dat velen in de huidige maatschappij verslaafd zijn geraakt aan het ontvangen van nieuws. Men wil gewoon niets missen! Vanaf nu komt het "nieuws" nu dus ook met regelmaat van onze hand, uit het Spaanse gehucht Visalibons. Niet dat wij nu 24 uur per dag wetenswaardigheden zullen presenteren aan u maar toch. Hoewel we genoeg te vertellen hebben, hebben we ook nog zat andere dingen te doen. Maar onze wereld is zo mooi, zo leuk en zo interessant dat we dat toch wel heel graag allemaal met u willen delen. Het zou zonde zijn om het niet te doen! En laten we eerlijk zijn, als u op deze blog-pagina terecht bent gekomen heeft u waarschijnlijk ook wel een beetje behoefte aan dat nieuws. Toch?